Τι είναι η Σιελολιθίαση

Η σιελολιθίαση είναι η κατάσταση κατά την οποία σχηματίζονται πέτρες (σιαλόλιθοι) μέσα στους σιελογόνους αδένες. Η πιο συχνή εντόπιση είναι ο πόρος του υπογνάθιου αδένα (πόρος του Wharton), ενώ σπανιότερα παρατηρείται στους παρωτιδικούς, υπογλώσσιους ή ακόμα και στους ελάσσονες σιελογόνους αδένες.

Συμπτώματα:

• Πόνος και οίδημα στην περιοχή του προσβεβλημένου σιελογόνου αδένα.

• Επιδείνωση του πόνου κατά τη διάρκεια της μάσησης ή της γευστικής διέγερσης, όπως κατά την κατανάλωση φαγητού ή τη μάσηση τσίχλας. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό ως «σύνδρομο γεύματος» (mealtime syndrome).

• Πιθανή ανάπτυξη φλεγμονής ή λοίμωξης στον αδένα, με συνοδά συμπτώματα όπως ερυθρότητα, θερμότητα και ενδεχομένως πυρετό.

Αιτίες:

• Λοίμωξη του σιελογόνου αδένα.

• Αφυδάτωση, συχνά λόγω φαρμακευτικής αγωγής (π.χ. φαινοθειαζίνες).

• Αυτοάνοσα νοσήματα, όπως το σύνδρομο Sjögren.

• Υπερπαραθυρεοειδισμός και αυξημένα επίπεδα ασβεστίου.

• Ιδιοπαθής προέλευση (σε πολλές περιπτώσεις, η αιτία παραμένει άγνωστη).

Διάγνωση και Θεραπεία:

Η διάγνωση βασίζεται στη φυσική εξέταση, ενώ επιβεβαιώνεται με απεικονιστικές εξετάσεις όπως υπερηχογράφημα ή σιαλογραφία.

• Συντηρητική θεραπεία: Αύξηση πρόσληψης υγρών, χρήση θερμών κομπρεσών, μασάζ στην περιοχή και κατανάλωση τροφών που διεγείρουν τη σιελόρροια.

• Χειρουργική αντιμετώπιση: Σε περιπτώσεις μεγάλων λίθων ή συχνών υποτροπών, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική αφαίρεση του λίθου ή ακόμα και του αδένα.

Συχνότητα:

Η σιελολιθίαση αποτελεί περίπου το 50% των παθήσεων των μείζονων σιελογόνων αδένων και εμφανίζεται στο 0,45% του γενικού πληθυσμού. Παρατηρείται συχνότερα σε ηλικίες 30-60 ετών και είναι πιο κοινή στους άνδρες από ό,τι στις γυναίκες.

Πρόληψη και Συμπεράσματα:

Η πρόληψη περιλαμβάνει καλή στοματική υγιεινή, επαρκή ενυδάτωση και τακτικό έλεγχο, ιδιαίτερα σε άτομα με γνωστή προδιάθεση. Η έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων και η κατάλληλη αντιμετώπιση μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών, όπως αποστήματα και χρόνια σιαλαδενίτιδα.